|
|
 De weg naar de gedemilitariseerde zone tussen Noord- en Zuid-Korea loopt langs de grensrivier de Imjin. Honderden kilometers rivieroever zijn aan beide zijden veranderd in mijnenvelden, waar meer dan tien miljoen landmijnen, de zg. 'butterflies' liggen (foto boven). Vanuit de bus ziet de Imjin er zo uit (foto onder).   ...maar zou dat wél zo zijn, dan kon ik net als veel Japanners dáár mijn buskaartje bewaren.
 De boot is twee uur te laat, ik ga mijn trein missen. De Koreaanse douane is buitengewoon streng. Alle 'eigen' - lees Zuid-Aziaten - mensen mogen snel door, foreigners worden uiterst streng behandeld, superbeleefd, dat wel. Ik moet alles uitpakken en argumenteren als Brugman om mijn - van An gekregen - buckknife te mogen houden.
Met een taxi naar het treinstation, wie weet heeft de trein vertraging. Nee dus, hij gaat maar één keer per dag en is weg. De lokettiste is zeer behulpzaam, maar we verstaan elkaar niet. Ze belt iemand die Engels spreekt. Ik krijg de hoorn van de vaste telefoon door de betaalgleuf en leg uit. De man adviseert me de bus te nemen naar Pohang, en daar de bus naar Gyeongju. Als dat allemaal aansluit ben ik net voor elf uur daar. De bus is zeer comfortabel. Ruime vliegtuigstoelen, voorin boven de chauffeur HD-breedbeeldtelevisie (het geluid staat uit, dat heb ik in een buitenlandse lange-afstandsbus nog nooit meegemaakt). Het stortregent en de chauffeur rijdt alsof hij een tram bestuurt: hij heeft altijd voorrang. |
BeeldBlog (sinds 2013)Wanneer ik onderweg ben, probeer ik regelmatig bijdragen te plaatsen in dit BeeldBlog, als het enigszins kan dagelijks. Garanties dat dat lukt zijn er niet, want ik ben van vóór het blogtijdperk... 😉. 
1953
Categorieën
Alles
Archief
Augustus 2016
|