Iets verderop staat een oude Koreaanse man met wit haar, doodstil. Hij houdt met beide handen een plastic zak als een soort blinddoek voor zijn ogen. Beiden blijven staan tot de zon geheel onder is.
Links van de ondergaande zon zie je de hoogste berg van Noord-Korea, de Paektusan ("altijd witte berg"). Naast mij staat een Koreaan van in de vijftig met een grote zonnebril op. De tranen rollen over zijn wangen. Wat onhandig vraag ik: 'Korea?'. Hij knikt en zegt zachtjes: 'My family'.
Iets verderop staat een oude Koreaanse man met wit haar, doodstil. Hij houdt met beide handen een plastic zak als een soort blinddoek voor zijn ogen. Beiden blijven staan tot de zon geheel onder is. Reageren is niet langer mogelijk.
|
BeeldBlog (sinds 2013)Wanneer ik onderweg ben, probeer ik regelmatig bijdragen te plaatsen in dit BeeldBlog, als het enigszins kan dagelijks. Garanties dat dat lukt zijn er niet, want ik ben van vóór het blogtijdperk... 😉. Categorieën
Alles
Archief
Augustus 2016
|