Ook Vietnam kent zijn onderdrukte minderheden. In dit landschap leeft het Paco-volk (de 'moi', de 'wilden'). In de steek gelaten door de communistische regering, veelal levend onder de armoedegrens is er niemand in Hanoi of Ho Chi Minhstad die voor hen opkomt.
's Avonds eet ik Indiaas bij Shiva Shakti, soms snak ik naar afwisseling. Twee tafels verder twee Amerikanen. Ik begrijp dat ze in Hué wonen en werken. De oudste, wit, groot en dik, is zonder te pauzeren aan het woord. Hij schept met zijn vork alle ingrediënten op zijn bord, giet er verschillende bakjes saus over uit, roert alles door elkaar en eet de zo ontstane massa in hoog tempo op. Zijn jongere, zwarte metgezel eet met stokjes, langzaam en geconcentreerd, zonder iets in mengen en zonder iets terug te zeggen. Zijn elegantie én die van de stokjes wint.
De rivier bij Dakrong Bridge.
