Trein K230 is op weg van Xia'men naar Nanning, vlakbij de grens van China met Vietnam, en na vijfentwintig uur treinen op deze bedbank ben ik vast in slaap. Het is zaterdagmiddag 16:10 uur wanneer mijn telefoon gaat. Eerst denk ik dat ik het oplaadsignaal hoor, maar het geluid houdt aan. Het is een SMS-bericht van An: "Bel alsjeblieft, heel slecht nieuws". Ik bel en verstijf. Hanneke is een half uur geleden overleden, plotseling en ondanks alles volstrekt onverwacht. Nog een week daarvoor achtten de medici het niet nodig dat ik versneld terugkeerde.
We praten, stamelen, ik zeg dat ik in een rijdende trein zit, nog twee-en-een-half uur, dan bel ik opnieuw.
In het hotel kent niemand mijn reservering. Voor de derde keer deze reis klopt de voucher niet. Een uur en twee taxi's verder ben ik waar ik wezen moet. Niemand spreekt Engels. Ik bel de ANWB. Ze doen moeilijk ("Meneer, dit is geen eerste of tweede graads relatie"), ik leg uit dat 'ANWB-Hoogeveen' e.e.a. telefonisch heeft goedgekeurd, smeek ze om éérst te repatriëren en die discussie later aan te gaan. Dan doen ze, maar drie uur later blijkt dat ze plannen vanuit Nanjing, 1768Km verwijderd van Nanning, waar ik dan zit. De mevrouw die ik dat uitleg belooft het direct op te lossen. Om 01:00 uur 's nachts belt ze terug: ik kan om 08:00 uur vliegen naar Shanghai en vandaar door naar Amsterdam. Moet om 6:30 uur op het vliegveld zijn. Vijf uur op, en weg. Een half uur te laat in Shanghai, rennen, ik heb maar één uur overstaptijd. Met hulp van politieagenten haal ik het.
Zondagavond 18.00 uur ben ik op Schiphol. Selma haalt me op en een uur later ben ik bij An op de Hoge Naarderweg.
We praten, stamelen, ik zeg dat ik in een rijdende trein zit, nog twee-en-een-half uur, dan bel ik opnieuw.
In het hotel kent niemand mijn reservering. Voor de derde keer deze reis klopt de voucher niet. Een uur en twee taxi's verder ben ik waar ik wezen moet. Niemand spreekt Engels. Ik bel de ANWB. Ze doen moeilijk ("Meneer, dit is geen eerste of tweede graads relatie"), ik leg uit dat 'ANWB-Hoogeveen' e.e.a. telefonisch heeft goedgekeurd, smeek ze om éérst te repatriëren en die discussie later aan te gaan. Dan doen ze, maar drie uur later blijkt dat ze plannen vanuit Nanjing, 1768Km verwijderd van Nanning, waar ik dan zit. De mevrouw die ik dat uitleg belooft het direct op te lossen. Om 01:00 uur 's nachts belt ze terug: ik kan om 08:00 uur vliegen naar Shanghai en vandaar door naar Amsterdam. Moet om 6:30 uur op het vliegveld zijn. Vijf uur op, en weg. Een half uur te laat in Shanghai, rennen, ik heb maar één uur overstaptijd. Met hulp van politieagenten haal ik het.
Zondagavond 18.00 uur ben ik op Schiphol. Selma haalt me op en een uur later ben ik bij An op de Hoge Naarderweg.
Mijn reis - en daarmee dit beeldblog - is onverwacht tot een abrupt einde gekomen.
Wellicht tot later.
Wellicht tot later.
