Midden in de nacht word ik wakker. De oudere vrouw zit in het licht van het bedlampje rechtop op bed en staart voor zich uit. Ik vraag me af wat er is. Dan zie ik opeens dat ze haar bagage gepakt heeft. Ze vertrekt! Meer ruimte misschien? Nee hoor, ze heeft haar hielen nog niet gelicht (met meer bagage dan ze zelf kon dragen) of er verschijnt een Aziatisch ogende Amoer-Rus. Hij maakt zijn bed op, bedrinkt zich elders met vrienden, keert terug en gaat slapen. Hij houdt dit 'twee-uur-op-twee-uur-af' ritueel de hele dag vol en veroorzaakt geen enkele last.
's Avonds komt de jonge vader terug van de restauratie. Hij grijnst naar mij, wijst op de dagaanduiding op zijn telefoon en zegt: 'Zaterdag!'. Hij heeft een zak chips voor zijn zoon gekocht en blikken bier voor zijn vrouw en hemzelf. Zijn vrouw drinkt ook uit blik, maar houdt angstvallig de bruine papieren zak eromheen.
Voor Zenja naar bed moet voltrekt zich een ritueel dat zich al twee dagen om de twee uur afspeelt. De moeder plaatst Zenja recht voor zich, ratst zijn broek naar beneden - het jongetje heeft geen onderbroek aan - en voelt aan zijn piemel of hij moet plassen. Als zij vindt dat dat zo is, zet ze hem op de pot en begint hem met een soort aftrekkende beweging te masseren tot de plas komt. Nogal direct, maar het werkt.
